Hindi ko inaasahan ang minsang pagdalaw
Ng tula sa akin sa malayong pulo.
Isang pangyayaring hindi rin naman
Akalain ng tula. Napadpad lang ito
Sa dalampasigan at nang makarating
Sa aking tahanan ay mabuhangin pa ang talampakan.
Matagal na itong nakaalis patungo sa malayo
Ay nangingiti pa rin ako sa aming pagkikita.
Gaya ng dati, matipid pa rin itong magsalita
Sa kabila ng nababanaag kong pananabik sa mga mata.
Halos naluha ako ngunit agad nitong sinansala:
“Huwag kang malungkot, tingnan mo, hindi maramot
Ang pagkakataon. Hanggang ngayon tayo’y nabubuhay
Kahit man lang sa ilang nalalabÃng taludtod.â€
Montage Vol. 10 • December 2006
