UMAALI-ALIGID sa aking tabi
Ang isang paruparong itim.
Paikot-ikot itong lumipad sa may sala,
Samantalang subsob ako sa pagbabasa ng libro.
Pumapagaspas sa aking gunita
Ang alaala ng kaibigang nagapi
Sa isang pagtutuos sa kanser,
Dalawang taon na rin ang lumipas.
Tumitindig ang aking mga balahibo
Habang dumapo sa aking malay
Ang pakay nito :
Hinihiling ko sa iyo, aking matalik na
kaibigan
Na hindi mo sana ako makalimutan,
Kahit ilang taon na ring inilibing sa kahapon.
Ikuwento at ikumusta mo ako sa aking
Mga naulilang magulang at barkada.
Nawa, ipanalangin mo na…
Ngunit tila nag-aalinlangan ang paruparo
Na ilahad ang nalalabing mensaheng dala- dala nito.
Lumipad ito papalayo sa akin, patungo sa bintana,
At hinayaan akong hulaan ang kalagayan ng kaibigang
Maagang pinagkaitan sa akin ng tadhana.
Kailan kaya muling aaligid ang paruparong
itim?
R.A. Asuncion
